Używasz przestażałej przeglądarki. Zaktualizuj ją by cieszyć się możliwościami naszej strony

Ładowanie strony...

14 lutego 2024

Czy kryterium "co najmniej 50%" czasu pracy poświęconego na działalność badawczo-rozwojową jest jedynym warunkiem uprawniających do korzystania z ulgi na innowacyjnych pracowników ?

Ulga na innowacyjnych pracowników powiązana bezpośrednio z Ulgi B+R  umożliwia odliczenie kwoty wysokości nieodliczonych kosztów kwalifikowanych B+R w następnym roku podatkowym ze względu na niewystarczający dochód, bądź poniesioną stratę podatkową z roku poprzedzającego.

Ulga w roku 2024 umożliwia płatnikowi zmniejszenie zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych odprowadzanych od wynagrodzeń pracowników, którzy co najmniej 50% czasu pracy poświęcają na B+R, o kwotę nieodliczonych wydatków kwalifikowanych z roku 2023 (z uwagi na niewystarczający dochód bądź stratę podatkową). Odliczeniu podlega kwota stanowiąca iloczyn nieodliczonych wydatków kwalifikowanych i obowiązującej podatnika stawki podatku dochodowego.

Prawo do odliczenia przysługuje, począwszy od następnego miesiąca po miesiącu, w którym podatnik złoży zeznanie podatkowe, do końca roku podatkowego. Jeżeli rok podatkowy u podatnika pokrywa się z rokiem kalendarzowym, podatnik może skorzystać z preferencji podatkowej w okresie kwiecień-grudzień 2024r. Z odliczenia nie mogą skorzystać podatnicy korzystający z prawa do zwrotu gotówkowego.

W rezultacie, ulga na innowacyjnych pracowników zgodnie z art. 18db ust. 1 ustawy CIT ma zastosowanie do zaliczek na podatek dochodowy i zryczałtowany podatek dochodowego, o których mowa w art. 32 oraz art. 41 ust. 1 i 4 ustawy o PIT, pobranych od dochodów (przychodów) osób fizycznych, z tytułu:

- stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej, spółdzielczego stosunku pracy oraz wypłacanego przez podatnika zasiłku pieniężnego z ubezpieczenia społecznego;

- wykonywania usług na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło;

- praw autorskich.

Ustawodawca zakreślił warunki skorzystania z ulgi doprecyzowując w art. 18db ust. 3 ustawy o CIT, iż przez osoby fizyczne bezpośrednio zaangażowane w działalność badawczo-rozwojową, należy rozumieć osoby fizyczne, których czas:

- pracy przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostający w ogólnym czasie pracy w danym miesiącu wynosi co najmniej 50% lub

- przeznaczony na wykonanie usługi w zakresie działalności badawczo-rozwojowej na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło w danym miesiącu, pozostający w całości czasu przeznaczonego na wykonanie usługi wynosi co najmniej 50%.

Podatnicy chcąc mieć pewność czy jedynym kryterium kwalifikującym pracowników do zastosowania ulgi na innowacyjnych pracowników jest kryterium „co najmniej 50%” czasu pracy poświęconego na działalność badawczo-rozwojową zwrócili się z zapytaniem do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej.

W wydanej 11 stycznia 2024 r. interpretacji indywidualnej o sygnaturze 0114-KDIP2-1.4010.573.2023.3.AZ, organ podatkowy uznał stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe. Podobne stanowisko zawiera interpretacja indywidualna z dnia 21 sierpnia 2023 r. sygn. sprawy: 0114-KDIP2-1.4010.324.2023.2.MR1.

Warto zwrócić uwagę, że termin „ogólny czas pracy” nie został zdefiniowany, ani w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, ani ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem, dla potrzeb prawidłowego zakwalifikowania pracowników do ulgi na innowacyjnych pracowników, zgodnie z art. 18db ust. 3 ustawy o CIT, należy odwołać się do art. 128 § 1 kodeksu pracy, stanowiącego, że czasem pracy jest czas, w którym pracownik pozostaje w dyspozycji pracodawcy w zakładzie pracy lub w innym miejscu wyznaczonym do wykonywania pracy.

Oznacza to, że czasem pracy jest czas, w jakim pracownik wykonuje zadania zlecone przez pracodawcę i czas, w którym pracownik pozostaje w dyspozycji pracodawcy. W konsekwencji w przytoczonych powyżej stanowiskach Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej podtrzymał wykładnię uznając czas w którym pracownik przebywa na urlopie lub zwolnieniu lekarskim, a także okres innej usprawiedliwionej nieobecności, za czas, w którym pracownik nie pozostaje do dyspozycji pracodawcy (w zakładzie pracy lub w innym miejscu wyznaczonym do wykonywania pracy) i nie wykonuje pracy. Tym samym - urlopy, zwolnienia lekarskie i inne usprawiedliwione nieobecności nie stanowią czasu pracy i nie powinny być uwzględniane w kalkulacji „ogólnego czasu pracy” w rozumieniu zastosowania ulgi na innowacyjnych pracowników.

Autor: Adwokat Małgorzata Boguszewska