Ryczałt wypłacany pracownikom świadczącym pracę zdalną nie jest przychodem ze stosunku pracy. To oznacza, że przedsiębiorcy nie zaliczą go do kosztów kwalifikowanych ulgi na działalność badawczo-rozwojową (B+R). - O skutkach interpretacji dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej pisze Iwona Makosz, prawnik w Kancelarii Adwokackiej Małgorzata Boguszewska i Wspólnicy.

Wprowadzenie do kodeksu pracy przepisów o pracy zdalnej, która zastąpiła funkcjonującą od kilkunastu lat formę telepracy, wpływa też na stosowanie ulgi na działalność badawczo-rozwojową (B+R). Przedsiębiorstwo korzystające z ulgi B+R powzięło wątpliwość, czy wypłacany pracownikowi realizującemu działalność B+R ryczałt na pokrycie ponoszonych przez pracownika kosztów energii elektrycznej i usług telekomunikacyjnych, niezbędnych do wykonywania pracy zdalnej, jest kosztem kwalifikowanym w rozumieniu art. 18d ust. 2 pkt. 1 ustawy o CIT. Spółka wystąpiła z pytaniem, czy koszt ten może być odliczony od podstawy opodatkowania przy zastosowaniu ulgi.

Stanowisko niekorzystne dla podatnika
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w wydanej 11 stycznia 2024 r. interpretacji indywidualnej (nr 0114-KDIP2-1.4010.573.2023.3.AZ) rozstrzygnął sprawę na niekorzyść podatnika.

Obowiązki pracodawcy związane z organizacją pracy zdalnej zostały określone w art.67(24) kodeksu pracy, zgodnie z którym pracodawca jest zobowiązany do zapewnienia pracownikowi materiałów i narzędzi pracy niezbędnych do wykonywania pracy zdalnej. Co więcej, pracodawca ma obowiązek pokrycia niezbędnych kosztów pracownika związanych z wykonywaną przez niego pracą zdalną, takich jak np. energia elektryczna, czy internet. Zwrot kosztów może nastąpić w formie ekwiwalentu pieniężnego, ale może zostać również zastąpiony ryczałtem.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydał w tej sprawie niekorzystne rozstrzygnięcie wskazując, iż wypłacany pracownikowi ryczałt bądź ekwiwalent nie jest opodatkowany.

Podstawą prawną uzasadnienia dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej był art. 67(25) kodeksu pracy, który wyłącza opodatkowanie kosztów bezpośrednio związanych z wykonywaniem pracy zdalnej. Następstwem prawnym powołanego przepisu jest potwierdzenie, że zapewnienie pracownikowi wykonującemu pracę zdalną:

- materiałów i narzędzi pracy, w tym urządzeń technicznych, niezbędnych do wykonywania pracy zdalnej,
- pokrycie kosztów związanych z wykonywaniem pracy zdalnej przez pracownika i wypłata ekwiwalentu pieniężnego lub ryczałtu,

nie stanowi przychodu w rozumieniu przepisów ustawy o PIT.

Ryczałt poza ulgą
Z argumentacji organu podatkowego wynika bowiem, że niezależnie od formy zapewnienia przez pracodawcę narzędzi i materiałów potrzebnych pracownikowi do wykonywania pracy zdalnej, na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, otrzymane przez pracownika świadczenia nie stanowią jego przychodu w rozumieniu tej ustawy.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy, ryczałt wypłacany pracownikom świadczącym pracę zdalną, nie będzie stanowił przychodu ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 w zw. z art. 11 ust. 1 ustawy o PIT.

Tym samym, zdaniem dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, ryczałty wypłacane pracownikom świadczącym pracę zdalną nie mogą być zaliczone do kosztów kwalifikowanych ulgi na działalność badawczo-rozwojową w myśl art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT.

Jednocześnie dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w odpowiedzi na wniosek podatnika zasugerował, iż może on zaliczyć koszty energii elektrycznej i internetu jako koszty nabycia materiałów i surowców bezpośrednio związanych z prowadzoną działalnością B+R, przywołując treść art. 18d ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT.  

Autor: Iwona Makosz, prawnik w Kancelarii Adwokackiej Małgorzata Boguszewska i Wspólnicy

Źródło
https://www.prawo.pl/podatki/ryczalt-wyplacany-za-prace-zdalna-a-ulga-br,525612.html